چشم مست

برداشت پرده شمعم و پروانه پرگرفت          بازار شوق پردگیان باز درگرفت

شمع طرب شکفت در آغوش اشک و آه          ابری به هم برآمد و ماهی به برگرفت

زین خوشترت کجا خبری در زند که دوست          سر بی خبر به ما زد و از ما خبر گرفت

بار غمی که شانه تهی کرد از او فلک          این زلف و شانه خواهدم از دوش برگرفت

یک تار موی او به دو عالم نمیدهند          با عشقش این معامله گفتیم و سرگرفت

چشمک زند ستاره صفت با نسیم صبح          شمع دلی که دامن آه سحر گرفت

چون شعر خواجه تازه و تر بود شهریار          شعر توهم که درس خود از چشم تر گرفت